Mignon - Moria

 MIGNON - MORIA

Kent u het land, waar ik tot nu toe woonde?
Het is niet meer. Ja, om te zien nog wel.
Maar daar waar ooit het warme hart zich toonde,
Daar klinken holle vaten, luid en schel.

“Ach, laat de kinderen toch tot mij komen”…
Nou, niet in Nederland. Vergeet het maar.
Ik denk aan christelijke waarden: lege dromen!
Zo hoog te paard dit volk, maar het is zonneklaar:

We hebben ons fatsoen allang verloren.
We schamen ons allang nergens meer voor.
We wassen anderen heel graag de oren,
Maar met ons eigen wangedrag gaan we maar door.

De neoliberale Farizeeër
die arrogantie paart aan cynisch rekenwerk:
hij is een ordinaire patjepeeër.
Ik wens hem sterkte, in zijn eigen duivelskerk.

Requiem.

Requiem.

Een vogel is gestorven in mijn hand. 

Kwam elke dag wat snoepen van het voer 

dat ik op tafel strooide. En heel stoer 

kwam hij dan voor het raam, tot aan de rand

 van vensterbank of deurpost liedjes zingen. 

De katten gingen eensgezind op tilt.

 En dan gebeurt er toch wat je niet wilt: 

Eén kat ontsnapt, en kan zich niet bedwingen. 

 Een vogel is gestorven in mijn hand. 

 Wég roodborstje, zo waakzaam en brutaal; 

Met één slag van een klauw, fel en frontaal 

Lag het, al bijna dood, stil aan de kant. 

 Een vogel is gestorven in mijn hand. 

Ik ga het etensbakje nu maar slopen 

en zal een mooie voedertafel kopen, 

die tegen kattenklauwen is bestand. 

 Geen wereldnieuws, het komt niet in de krant. 

Mijn kat, die is zich van geen kwaad bewust. 

Eet van de brokjes, die hij zo graag lust. 

Maar ik voel nog dat vogeltje in mijn hand...

De optimist

De optimist.

Er staat alweer een streepje door mijn dag.

Geen aria’s, geen liederen,  geen Duits of Frans chanson.

Verstikt, verstopt: mijn veerkracht zit beslist aan haar plafond.

Daar helpt geen Mozart, Schumann, Brahms of Bach…

Wat moet ik met dat streepje door mijn dag?

Ik laaf me met een zwaar hart aan de liedjes in mijn gaard

Van vogeltjes die zingen, onbekommerd, fijnbesnaard;

hun melodietjes als een schaterlach.

Dan komt het  licht -schoorvoetend- in mijn dag;

Wat schuchter en gereserveerd, maar toch: de zon breekt door.

Hoewel ik alle goede hoop tot nu toe vaak  verloor:

Nu komt de tijd dat ik weer stralen mag.

Ja, morgen wordt beslist een goede dag.