Requiem.
Kwam elke dag wat snoepen van het voer
dat ik op tafel strooide. En heel stoer
kwam hij dan voor het raam, tot aan de rand
van vensterbank of deurpost liedjes zingen.
De katten gingen eensgezind op tilt.
En dan gebeurt er toch wat je niet wilt:
Eén kat ontsnapt, en kan zich niet bedwingen.
Een vogel is gestorven in mijn hand.
Wég roodborstje, zo waakzaam en brutaal;
Met één slag van een klauw, fel en frontaal
Lag het, al bijna dood, stil aan de kant.
Een vogel is gestorven in mijn hand.
Ik ga het etensbakje nu maar slopen
en zal een mooie voedertafel kopen,
die tegen kattenklauwen is bestand.
Geen wereldnieuws, het komt niet in de krant.
Mijn kat, die is zich van geen kwaad bewust.
Eet van de brokjes, die hij zo graag lust.
Maar ik voel nog dat vogeltje in mijn hand...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten