Muziekschool, woensdagmiddag.
Het kinderkoortje is net klaar.
Een van de meisjes blijft nog even bij me. Haar mama is er nog niet om haar op te halen. De andere kindjes zijn al weg.
In de hoek staat "Waar Wij Niet Aan Mogen Komen".
Donkerbruine ogen kijken mij aan: "Juffie, magget?" Het mag. Ik schuif
het kleedje opzij en mijn Roemeense zangeresje zegt: "Ahhh...de hark..."
Ze mag met haar duimpje en wijsvinger voorzichtig aan de snaren
plukken. Eerst laag, dan hoog. Dan met een afgeplat handje langs de
snaren. "Een toverbos! Met fliegfeetjes en een fijfer..." Mij ontroert dat koppie met die grote glanzende
ogen, waarin verbazing en verrukking elkaar afwisselen. En vind het bijna jammer, dat ik haar aan haar mama moet meegeven, die net het lokaal binnenkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten