Dagdag...
Hij verlaat het leslokaal. Kijkt nog even om. Spontane knuffel voor mij, zijn zangjuf. Hij gaat na 7 jaar zangles op weg naar het buitenland, om daar zijn universitaire studie voort te zetten. Op weg naar negentien, op weg naar het echte leven. Hoogbegaafd, heeft al drie jaar wiskundestudie achter de kiezen, is heel muzikaal. Ik denk aan het verlegen, blonde jochie, dat -amper elf jaar oud- bij Pier K binnenkwam, samen met zijn moeder, met het klavieruittreksel van "The Phantom" onder zijn arm. Dát wilde hij zingen. Via zangerige omwegen, en met moed, beleid en trouw loodste ik hem langs de klippen van de stembreuk. En net heeft hij gezongen, waar hij toen voor binnenkwam... Hij is geen klein jongetje meer. Kop groter dan ik. Hij kan zijn onstuimige jongenmannenbaritonstem op veel repertoire loslaten. Maar koos voor deze laatste les toch de aria van "The Phantom". Dag, stralende, jonge man met die gortdroge humor waar we samen zo om moesten lachen...Zing je er maar doorheen. Je bent er klaar voor. Ik zal je missen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten